เจ้าคอยลูก ผูกจิต คงคิดหวั่น

เจ้าคอยลูก ผูกจิต คงคิดหวั่น

เจ้าคอยลูก ผูกจิต คงคิดหวั่น
ด้วยรักมั่น แม่ให้ ใครจะเหมือน
พี่กลับมา ช้าแล เหมือนแชเชือน
เพราะดงเถื่อน ถิ่นร้าง มันห่างไกล

ลงมาก่อน ตอนค่ำ ต้องหม่ำข้าว
ลูกชาย-สาว สองหน่อ รอมิไหว
พี่มาง้อ ขอโทษ อย่าโกรธไป
อย่าเศร้าใจ เจ้าจง เร่งลงมา
#ทองมี #ทองกวาว

#แมวทองมี #กวีพเนจร #แมว #กลอน #cat #cats



ดูโพสต์ในเฟซบุ๊ก
ไม่มีความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น