หลายวันที่ผ่านมา สมหนึ่งเริ่มซึมลง กินน้อยลง แต่อาการโดยรวมที่สังเกตดูไม่วิกฤติ

หลายวันที่ผ่านมา สมหนึ่งเริ่มซึมลง กินน้อยลง แต่อาการโดยรวมที่สังเกตดูไม่วิกฤติ

หลายวันที่ผ่านมา สมหนึ่งเริ่มซึมลง กินน้อยลง แต่อาการโดยรวมที่สังเกตดูไม่วิกฤติ ดูว่ายังไหว แต่ร่างกายสมหนึ่งอาจจะทรมานอยู่ โดยใจเขาพยายามต่อสู้อย่างมากครับ ทุกครั้งที่อุ้ม ทุกครั้งที่พาเดินเล่น ทุกครั้งที่้พามานอนกอดกัน นั่งคุยกัน สมหนึ่งยังแสดงอาการสดชื่นให้เห็น เมื่อวานนี้ มีนัดฟังผลตรวจน้ำที่ดูดออกจากตัวสมหนึ่งและดูอาการ เราสองพ่อลูกก็ไปตามนัดตั้งแต่เช้า รอจนได้ฟังผลจากคุณหมอ ซึ่งก็ไม่ผิดคาด สมหนึ่งเป็นโรค FIP จึงได้ขอคำแนะนำเรื่องแนวทางการรักษา ยา อาหารเสริม การดูแล และอื่น ๆ อีกมากมาย เพื่อหวังจะให้สมหนึ่งมีชีวิตที่แทบจะเป็นปรกติที่สุด ในเวลาที่นานที่สุดที่เขาจะมี อาการอื่น ๆ ที่พบอันสืบเนื่องจากมาจาก FIP ซึ่งทำให้ภูมิคุ้มกันตัวเองลดลง ก็คือ ทำให้สมหนึ่งเป็นหวัดอีกรอบ เริ่มมีอาการตัวเหลืองแบบดีซ่าน แต่สภาพโดยรวมเขายังไม่ต้องถึงกับแอดมิตนอนที่โรงพยาบาล คุณหมอจัดยามาเพิ่มให้อีกหลายตัว และมีนัดครั้งต่อไป พร้อมใบส่งตัวที่จะมาฉีดยาที่สุพรรณบุรีอีกสองวันครับ ช่วงบ่าย เราสองพ่อลูกก็ลับบ้าน เมื่อวันจันทร์ที่แล้ว สมหนึ่งจะสดชื่นกว่านี้ เขาจะอ้อนไม่ยอมนอนในตระกร้า จะขอมานั่งตัก แต่วันนี้สมหนึ่งนอนตระกร้าอย่างเดียวจนถึงบ้าน เมื่อกลับถึงบ้าน สมหนึ่งนอนต่อจนเย็น จึงไปอุ้มออกมาเดินเล่น เรานั่งคุยกันเหมือนเคย ถ่ายรูปด้วยกัน สมหนึ่งก็ดูดีใจเหมือนเคย แม้ร่างกายจะดูอ่อนเพลียไปมาก หลังจากเข้าบ้าน เขาไม่ยอมกินอาหาร ความวิตกจึงเริ่มเข้ามาครับ พยายามเปลี่ยนรส เปลี่ยนชนิด อยู่หลายครั้งก็ยังไม่กิน จนต้องไปนั่งคุยหน้ากรง เขาจึงลุกมากินคำสองคำ แล้วนอนก็ไป ตอนดึก จึงนำผ้าไปปูบนที่นอน พาสมออกจากกรงไปนอนบนเตียง โดยพี่น้องทั้งหมดนอนอยู่ไม่ห่างกัน เผื่อสมหนึ่งจะแค่อ่อนเพลียเพราะเดินทางไกล อยากให้เขามีกำลังใจจะได้สดชื่นขึ้น จากนั้นพ่อทองมีก็นอนเฝ้าอยู่ด้วยข้าง ๆ สมหนึ่งก็นอนหนุนแขนแล้วหลับไป ช่วงเวลาตอนดึก แมวอื่นในบ้านเริ่มส่งเสียงทะเลาะ ส่งเสียงขู่กันเองหลายรอบ ลักษณะแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้ง ช่วงที่แมวในบ้านเคยจากไป พ่อทองมีเริ่มกังวล จึงตรวจดูแมวอื่น ๆ ในบ้านทั้งหมด แล้วมานอนกับสมหนึ่งเหมือนเดิม สมหนึ่งเริ่มหายใจอ่อนแรงลง ดูอ่อนแอลง แต่ยังไม่แสดงอาการอื่น ๆ เพื่อบ่งบอกอะไร พ่อทองมีก็เลยเฝ้าดูสมหนึ่งไปเรื่อย ๆ นั่งคุย นั่งพูดอะไรให้ฟังจนสมหนึ่งหลับไป ประมาณสักตีสามกว่า สมหนึ่งซึ่งนอนหนุนแขนอยู่ก็ร้องเสียงดัง หันไปดูก็ยังอาการเหมือนเดิม ไม่รู้สมหนึ่งจะบอกอะไรบางอย่างหรือไม่ หลังจากนั้น สมหนึ่งก็นอนต่อ หายใจช้าลงเรื่อย ๆ จนหยุดหายใจ เหยียดแขนเหนียดขา แล้วเขาก็จากไปดื้อ ๆ บนแขนพ่อทองมีนั่นเอง พ่อทองมียอมรับครับว่าเสียใจมาก เพราะรักเขาแบบมั่นใจเลยว่าไร้ข้อแม้ และด้วยพันธสัญญาที่จะดูแลสมศรีกับลูก ๆ ให้ดีที่สุด สิ่งนี้ไม่รู้ว่าเพียงพอไหม แต่พ่อทองมีทำเต็มที่ครับ แต่น่าจะมีเวลาให้กันอีกหน่อย พ่อทองมีคงจะทำอะไรได้มากมายมายให้สมหนึ่ง สรุปว่า สมหนึ่งเขาคงจะทรมานจากโรคร้ายนี้ เขาอ่อนแอลงมาก ร่างกายเขาไม่ไหว เพียงแต่ใจเขาสู้มาก ความคิดของสมหนึ่ง เขาคงคิดว่าคนคนนี้คือพ่อคือสิ่งมาที่แทนแม่เขาจริง ๆ ครับ เขาสนิทมาตั้งแต่เกิด เขาพยายามเอาใจมาหลายวันว่าเขายังไหว แต่ในความเป็นจริง เขากำลังจะจากไปนั่นเองครับ “สมศรีจะอยู่ตรงไหนก็ตาม วันนี้ลูกไม่เหงาแล้ว มีลูกชายตัวน้อยไปอยู่ด้วยแล้วนะ ถ้าศรีไปเป็นนางฟ้า ก็ให้สมหนึ่งไปเป็นเทวดาตัวเล็ก ๆ อยู่ด้วยกัน ช่วยกันส่งแรงใจมาให้พี่น้องอีกห้าและครอบครัวแมวอื่น ๆ ด้วยนะ พ่อยังมีภาระที่หนักอึ้ง ไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าพ่อจะเหนื่อยขนาดไหน พ่อก็ทำแบบนี้ไปตลอด”


ดูโพสต์ในเฟซบุ๊ก